آدمها همیشه حکم یک فرصت رو دارن. یک فرصت واسه ی، چه می دونم، این که یاد بگیرم. یا خوش بگذرونم. دوست پیدا کنم. یا زمانی که تو اتوبوس یا قطارم رو پر کنم.

از هیچکسی هم نگذشتم. به هر کسی هم فرصت چند باره دادم...

یکی از بزرگترین حسرتهام هم این بوده که یک آدمی رو نشناخته کنار گذاشته باشم... ترسی که الان بهش دچار شدم...