بهش گفتم "در حق زیبایی تو اجحاف شده..."

خنده ی ملیحی کرد و با عشوه گفت "توی ذلیل مرده راه اسیر کردن هر آدمی رو بلدی."

اخم کردم و با جدیت گفتم "نه دیگه. زیبایی تو شاعرانه است. اگر شاعری هنوز درکش نکرده؛ همین خودش اجحافه دیگه" بعد گشادترین لبخند ممکن رو زدم و گفتم "البته این ضرر خودشونه"