گاهی دم عید است و به از دست رفته ها فکر نمی کنی. به کسانی که دیگر نیستند و این جبر زمانه یا انتخاب توست؛ فرقی نمی کند. دم عید وقتی است که باید به از دست رفته ها فکر کنی. گاهی رشته ی افکارت همه پنبه شده است. اصلا به چیزی نمی توانی فکر کنی.